Leśnicy ścinają również drzewa takie jak iwa czy osika, przeznaczone do ogryzania kory przez jelenie, daniele czy łosie. To właśnie dla tych gatunków rozpoczyna się trudny okres, związany z uzupełnianiem braków pokarmowych oraz wymianą poroży.

Dużą rolę w odżywianiu zwierzyny i zapobieganiu chorobom odgrywają składniki mineralne, zwłaszcza sól. Zapotrzebowanie na nią pokrywane jest z żeru naturalnego, karmy oraz częściowo z lizawek. Lizawka to drewniany słupek z kostką soli umieszczoną na szczycie. Sól, jako źródło ważnych pierwiastków, rozpuszcza się pod wpływem wilgoci i spływa po słupku. Zwierzęta chętnie ją zlizują.

Dokarmiania nie przeprowadza się przez cały rok, ale  tylko w czasie surowej zimy, gdyż w pozostałych porach roku las, łąki i pola dostarczają wystarczającą ilość pożywienia dzikiej zwierzynie. Właściwe dokarmianie zwierząt leśnych to prawdziwa sztuka. Z dostarczaniem zwierzętom pokarmu nie można przesadzać. Najważniejsze jest dokarmianie w warunkach ekstremalnych. Gdy zima jest łagodna, powinny one radzić sobie same.

Wśród ważnych zasad dokarmiania należy pamiętać również o tym, że zwierzęta leśne mogą być dokarmianie tylko w porozumieniu z leśniczym lub przedstawicielem koła łowieckiego. Należy również zwrócić uwagę na rodzaj wykładanej karmy, ponieważ podanie niewłaściwego pokarmu może spowodować u zwierząt choroby, osłabienie organizmu, a nawet śmierć.

Tekst: Magdalena Misiorowska