Ochronie, w świetle ustawy z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych (dalej „uogril”), podlegają wszystkie grunty leśne - bez względu na formę własności: 1) oznaczone, w prowadzonej przez starostów ewidencji gruntów i budynków (EGiB), jako lasy i grunty leśne – użytek gruntowy „Ls”, w tym również grunty leśne niezalesione oraz; 2) grunty oznaczone w EGiB jako nieleśne, jeżeli zostały przeznaczone do zalesienia oraz objęte planem urządzenia lasu, uproszczonym planem urządzenia lasu, albo decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 roku
o lasach, wydaną przez właściwego starostę na podstawie inwentaryzacji stanu lasów.

Zgodnie z przywołaną wyżej ustawą, właściwym organem administracji publicznej w sprawach ochrony gruntów leśnych - w tym do wydawania decyzji administracyjnych, między innym zezwalających na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji, jest dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. Wyjątek stanowią obszary parków narodowych, które pozostają w kompetencjach ich dyrektorów.

Wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji, następuje na wniosek podmiotu posiadającego prawo dysponowania daną nieruchomością. Zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych
i leśnych, tytułami prawnymi do dysponowania nieruchomością, umożliwiającymi skuteczne wnioskowanie
i uzyskanie zezwolenia na wyłączenie z produkcji, jest własność, a także: posiadanie samoistne, zarząd, użytkowanie, użytkowanie wieczyste oraz dzierżawa.

Przez decyzję zezwalającą na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji, należy rozumieć wydanie przez dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, zezwolenia na rozpoczęcie na gruntach leśnych, innego niż leśny sposobu użytkowania tych gruntów.

Wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę albo dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Uzyskanie zezwolenia na wyłączenie leśnego z produkcji jest także niezbędne w przypadku zamiaru zagospodarowania gruntu leśnego na inny cel, niż gospodarka leśna, która została zdefiniowana w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach. Zgodnie z tą definicją, poprzez gospodarkę leśną należy rozumieć - działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów
i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji jest możliwe jedynie wtedy, gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p) przewiduje na tym terenie daną inwestycję,
a przy tworzeniu tego planu grunt leśny przeszedł procedurę zmiany przeznaczenia gruntu leśnego na cele inne niż rolnicze i leśne (na etapie sporządzania m.p.z.p. - zależenie od formy własności - został objęty zgodą ministra właściwego ds. środowiska (grunty leśne własności Skarbu Państwa) lub marszałka województwa (pozostałe grunty leśne) - na inne niż rolnicze i leśne przeznaczenie tego gruntu).

W przypadku braku obowiązującego m.p.z.p., jeżeli grunt leśny jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc z dniem 31.12.2003 r. (niektóre miejscowe plany
z dniem 31.12.2004 r.), a także został przeznaczony w tym planie na cel zgodny z aktualnym zamiarem jego zagospodarowania, możliwe jest wydanie przez właściwą gminę (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta na prawach powiatu) - po uzgodnieniu z dyrektorem właściwej regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, ustalającej nieleśny sposób zagospodarowania gruntu leśnego.

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie